hinga

sulyap sa bukang liwayway
titig sa pagitan ng
malayong agwat
pagdinig sa musikang dala
ng bawa't pag hinga
pinaglakbay na mga halik
walang hadlang
para damhin...
mga haplos ng pag ibig

damong ligaw

payak na mga pangarap
mababaw na kaligayahan
buhay na pinagtibay ng hirap
tinangay ng buhawi ng pangangailangan
parang isang damong ligaw
walang mga kamay sa binhi'y nag-ingat
nagpasalin salin sa mga hangin
tumayo sa sariling ugat
umamot ng mga hamog sa gabi
kahit sa gitna ng hirap
pinilit mag-usbong ng bulaklak
upang umakit ng mga mata
kailan may maglilinang
kailan paligid ay babakuran
upang hindi na muling bunutin
ng mga mapagkunwaring mga kamay...

Christmas

The special present I got on Christmas...

"Sabi mo Pasko na naman, para sa walang pagkakupas na Pasko at walang hangganang Pag-ibig".

Kailan

Ilang dahon na ng buhay ang mga nalagas
Nabibilang na lang ang ilan pang pagsibol na darating
Bakit parang hinahabol ang pagdaan ng mga araw
Bakit laging parang kulang ang mga sandali

Kailan magkikita ang mga sikat ng ating araw
Kailan natin aakyatin ang mga pangarap sa iisang hakbang
Kailan magsasabay ang mga kamay ng ating mga oras
Kailan tatanawin ang paglubog ng iisang buwan
Kailan mararating ang tinatahak na sinasagwan ng pinag-isang mga kamay

I got hit

...by the property market downfall
selling the house as part of the settlement on my current status

what am I losing: Money and a lot of them, the house that used to be a dream, the fruit of the many years of 'working', slaving on corporate chaos

what am I gaining: debt and a lot of them. wait.... and the support from family and dear friends. the commitment from my children that they will share the burden. Security knowing that these children are learning life's lesson that will get them started dealing with the reality of living. Freedom from a lot of unseen things...

what lesson learn: nothing is permanent in this world. only love endures.

what to do next after crying it all out: start smiling, life is short, enjoy the things that cannot be bought because that is where the true riches lies.

Tubig ng buhay

malalim, malayo ang pinanggagalingan
mga patak mula sa hamog ng mga dahon
nananaluytoy sa bawa't sanga
tinatahak lahat ng daan

dumaan, pilit na kumawala sa lahat ng balakid
kahit pa ang mundong baligtad
kahit pa ang disyertong uhaw
sa bagyo at tagtuyot... tuloy ang agos

bukal... batis ng pag-ibig...
hindi ang sandaling init lang ng araw
hindi ang sangga ng anumang hadlang
ang sisikil sa tubig ng buhay....

Moving Out

I shared this with a friend before, but would want to keep a note of it to remember how I was feeling on this turn of year.

One of my daughters had her birthday on September... and the morning of her birthday I asked, what did she want for her birthday... I was taken aback by her answer...

"I should be living on my own at this age".

I took that by the heart

I somehow know that this is going to happen.

I have never 'owned' any of my children, because I know they belong to the world, they will drive their own lives, but have I totally unleashed them?

I cried for days... realising and saying what I have written earlier...

At the end of the day... there is only one left... my dear old self

Tahimik ang Gabi

humapon na ang mga ibon,
ang araw ay matagal ng lumubog
malamlam ang kutitap ng mga bituin
unti-unting nababasa ng hamog ang mga dahon

madalang ultimo ang paghinga
na nanggagaling sa sariling dibdib
katahimikan…

ilang gabi na lang ng katahimikan ang mararanasan
ilang pagtulog na lang ang tutumbasan ng pag gising

liwanag sa langit..
araw ng buhay..
gisingin mo ang mga nakahimlay

Salita

ang mga bawa't kataga..
ang mga bawa't titik..
parang may mga kamay na magkakahawak
kumakaway-kaway, kumukumpay-kumpay...

walang mga mukha,
walang mga kulay
payak na mga linya na
umiikot-ikot, lumiliko-liko..

walang bibig, ngunit nagsusumigaw
bakit dulot mo
salok ng mga galak, halakhak,
magminsa'y mga lungkot, luha

tahimik... gusto kong magisip...

Tama na...

ang ingay sa kabilang ibayo, naririnig
ang mga bawa't sitsit, umaabot
kahit sa pagitan ng sanlibong ilog

"heto ang bangka abutin mo
lakbayin mo ang daang tuwid
isang sagwan lang narito ka na"

ipagpatawad, bangka'y itinulak
pipiliing humayo sa gubat, hanap
katahimikan sa lilim ng mga luklak

Isang Mahabang Usapan

Ang dami dami nating napagusapan, umikot sa iba't-ibang bagay, nguni't ang bawa't salita, diwang pinagusapan ay magkakatugma, magkakarelasyon.

Umusad ang tinakbo ng pinagusapan dahil mismo sa magkakaugnay ang bawa't aspeto ng buhay.

Lumabas din ang mga maliliit na bagay na dati ay ni hindi ko pinagtutuunan ng pansin. At kailangang aminin ko na nahihiya ako sa kapayakan, sa walang katuturan ng mga ito... parang masamang hangin na ikinasasakit ng tiyan na kailangang ilabas, pero hindi sa presenya ng ibang tao! Ipagpaumanhin po.

Ah isang buntung-hininga... na ang nasa isip ay nakita mo na ang halos lahat ng aspeto ko sa buhay, kasama na ang bawat kahinaan ko.

Without warning by Sappho

Without warning
as a whirlwind
swoops on an oak
Love shakes my heart

Pira-pirasong Bahagi ng Buhay... Nakaw na halik

Sabi ni Milly, "Wag ka munang umuwi maglalaro pa tayo". Takip silim na noon, laking takot ko sa nanay ko, kailangan makauwi na ako, kung hindi kukurutin ako sa singit ng pinong-pino, yun bang pagkakurot sa iyo iikutin pa ang daliri at itaas... mas gusto ko pang abutin ng palo kesa makurot sa totoo lang.

"Teka, titingnan ko lang kung nandiyan na nanay ko kasi pumunta sa patay". Takbo na akong sinilip ang dyip pamasada ng tatay, magkasama silang umalis eh. Hay salamat, wala pa.

"Wala pa Milly, ayoko na ng luksong lubid, sumasakit na pusod ko eh". Kasi, nung baby pa lang ako, hinika ako, at sa sobrang kauubo, nagkaron ako ng luslos sa pusod. Hindi ako puedeng magpagod ng husto noon, kung hindi sumasakit at naninigas ang pusod ko.

"Sige, hoy sinong sasali sa taguan-pung?" Ang daming naglapitan, sina Aying, Doyi, at ang dalawang Boy ang pangalan. Ewan ko nga ba at ang daming bata dun sa amin ang mga pangalan eh Boy, Baby, Nene wala na ba silang maisip na palayaw?

"O sige, jack and poy na".

Yan taya si Milly.

"Isa, dalawa, magtago na kayo at hahanapin ko, tatlo, apat, walang uuwi ng bahay!, lima, anim... ..... ..... ..... ..... .... Sampu".

Duon ako nagtago sa likod ng puno ng niyog, na halos nakadikit na sa pader na itinayo sa gilid ng bahay ni Aling Erme.

Ang dilim, ang dami ko ng narinig na dumaan pero wala pa ring nakakakita sa akin. Teka iikot ako... Tsup... Ayyy ano iyon??? meron akong naramdaman na dumikit sa pisngi ko... ano ba iyon? nguso? Ang lagkit! Ayyyy, sabay tulak sa kung sino yung humalik sa akin... sabay pero hawak pa rin ako sa kamay... bitiwan mo ko! sabay sipa.. yun nakaalpas ako, sabay takbo sa bahay namin.

Me nakakita kaya? hawak-hawak ko ang pisngi ko... 'langyang Boy na iyan!

Baket?

Ang dami-daming social networking tulad nitong pinagsusulatan ko nito. Eh bakit nga ba? kasi sa sobrang kaabalahan ng mga tao, di na halos magkita... so habang nagluluto, nagcha-chat, habang nagtitiklop ng damit, nagblo-blog, pati sa paglilibang, habang nanoood ng tv, nag po-post ng comments kung saan-saan, mapwera na lang kung ang pinanood eh may sub-titles...

Ako, naglalaan talaga ng oras, gumigising sa madaling araw tulad nito... kasi, kahit pano, gusto mong mapunan ang espasyong laging kulang, oo alam kong laging kulang iyan at di mapupuno... pero... kaligayahan na...

ang masaklap... ito na nga lang ang parang tulay sa malayo na gusto mong maabot... parang namimiligro pa na mawalan ng silbi ang mga ito...

Eh Baket? Kasi eh...

makatulog na nga lang ulit!

Pira-pirasong Bahagi ng Buhay.....Santacruzan

.
Doon sa Marikina, sa barrio ng Malanday, merong isang pamilya na panatiko ng Santacruzan. Sila rin ang may ari ng nagiisang parlor doon sa amin. Laging mahaba ang pila dun pag magpapa-ayos ka ng buhok, natatandaan ko kung gaano ako inip na inip sa paghihintay at inis na inis rin dahil sa ang kati-kati at ang sakit-sakit ng mahigpit na pagkakaikot ng pangkulot sa buhok ko. Buti na lang maraming komiks na mababasa doon.

Si Aling Uding, ang kapatid ni Aling Mameng na may ari ng parlor, ang siyang hermana mayor ng mga santacruzan. Maganda si Aling Uding, teacher siya sa kabilang baryo, may idad na siya ng ikasal sa isang biyudo na may dalawang anak na babae. Nagkaroon din sila ng isang anak na lalaki. Natatandaan ko na nagpa santacruzan sila na ang mga sagala ay mga batang lalaki na inayusan at dinamitan na parang mga babae. Kasali nga doon yung pamangkin ko na ipinagpagawa pa ng nanay ko ng damit gamit ang sobrang tela ng kurtinang berde namin. Ako ang nagtiyagang naglagay ng mga makikintab na sikwens doon, ang daming beses na natusok ako ng karayom.

Minsan nagpunta sa amin si Aling Uding, nagtataka ako dahil pumasok pa sa loob ng bahay namin at hinanap ang nanay. Dati-rati kasi nasa may tarangkahan siya nakikipagusap sa nanay ko eh.

"O naligaw ka?" sabi ng nanay.
"Eh meron sana akong hihilingin sa iyo, Aling Lileng" sabi naman ni Aling Uding.

Alam ko na ang susunod doon, ang lingon ng nanay, kaya sinabayan ko ng walis, kunyari ay di ako nakikinig. Puede ba iyon ay ang lalakas ng boses ng mga taga Marikina pag naguusap.

Ang sabi ni Aling Uding kung puede daw na iakyat sa bahay ang santo para sa santacruzan, at siyang magiging pangatlong hermana mayor ang nanay ko sa isang dosenang iba pang hermana mayor para sa taon na iyon.

Sabi ni Aling Uding, "...at ang gagawin nating Reyna Elena ay si Josie ninyo."

Dinig na dinig ko ang sagot ng nanay ko dahil nandoon lang ako sa tabi eh... sabi..

"Ano? iyang pangit ng anak kong iyan? gagawin nyong reyna elena? aba eh kung kailangan nyo lang ho ng tulong na pinansyal eh aabutan ko na lang ho kayo, pero alam kong hindi maganda ang anak ko para gawing reyna elena, marunong naman ho kaming mahiya".

Hindi ko na narinig kung ano ang pinagkasunduan nila.. pero ang alam ko, di na ako makakapagsuot ng pangarap kong mahaba at magarang damit. Oo, tama, iyon lang ang iniyakan ko....
.

Spring

Spring is here...
the cold night will finally be over...
the wind already carrying your faint scent...
let your colour shine,
before the sun fades them away...
life is short

Nights

what we have..
will keep us warm...
the voices that echoes from our nights...
the light that spark from our burning desires...
he said, "I did not get to sleep last night thinking of you and how much I miss you."

Empty Room

empty room...
bare surrounding...
cold shut door...
then you call, you hold the key...
and you took me out of my four walls...

"you say...
It is you that I care for...
It is you that I think of all the time"

I am here

past the desert...
across the ocean...
beyond the distance..
and will endure even the time...

as he said, it is you I am with, it is you I have in mind all the time...

listen to the storm

grey-coloured sky, dry wet leaves on the windscreen...
people running, avoiding the drops...
wind blowing, gently weeping..
is it raining?

Pira-pirasong Bahagi ng Buhay... Tulya at Hipon

Katulad ng Nanay, hinika rin ako nung bata pa ako. Natatandaan ko na tuwing inuubo ako sumasakit ang tiyan ko, tumitigas ang pusod ko, at naiiyak ako sa matinding sakit. Ang gagawin ng Nanay, kukuha ng mahabang piraso ng katsa at itatali sa beywang ko, habang nakamasid ang Tatay sa isang tabi.

“Tulog na, pupunta tayo ng maaga sa ilog”

Maagang gumising ang lahat sa bahay namin, bawal ang abutan ng pag sikat ng araw. Heto na ang Tatay me dalang dyaryo at pandesal. Hawak na ako sa kamay at maglalakad kami papuntang ilog… natatandaan ko na tuwang-tuwa ako pag pupunta ng ilog, sarap kasi ng mainit na pandesal… kadalasan kanin ang almusal sa bahay at yung tirang ulam sa gabing nagdaan… kung meron, kung wala, pritong tuyo o ginisang sardinas.

Gustong-gusto kong naglalakad papunta ng ilog.. kahit mabato.. ang gaganda ng kulay ng mga bato noon, meron pang kumikinang-kinang pag tinatamaan ng sikat ng araw. Natatandaan ko kung bakit napansin ko pa ang kulay, kasi inuutusan ako ng Tatay na maghanap ng panghilod. Ang dami dami kong pinili na hindi pumasa sa pagiging ‘panghilod’.

“Huwag iyan, makinis iyan, hindi matatanggal ang libag mo diyan”.
“Masyado namang malaki iyan, yung kaya mo lang hawakan ng isang kamay”.
“Yung medyo malapad”.
“Sobrang gaspang naman niyan, tanggal pati balat mo diyan”.
“O sige, puede na iyan”.

Pababa ang tinatalunton naming daan papunta sa ilog… nauuna na ako sa Tatay at patakbo akong pupunta sa ilog…

“Tinamanang…. ‘wag kang tumakbo at baka madapa ka!”

Para akong walang nadinig non… eh di naman yan namamalo kaya sige lang ang takbo. Di ko na kasi mahintay na makita ang mga nasa ilog…

Ang linaw ng tubig, kitang-kita mo ang mabatong ilalim… tulya, hipon, mga isdang pasikot sikot sa mga bato, tuwang-tuwa ako.

“Tay, mangunguha ako ng tulya ha?”
“O sige, yung malalaki lang hane.”

At habang nagbabasa ng dyaryo ang tatay sa loob ng bangkang nakatali sa gilid ng ilog, nanunulya naman ako… tuwang-tuwa ako sa pagmamasid sa pagsara at pagbukas ng mga tulya… sarap nito sa sawsawang suka at bawang. Ang mga paglundag-lundag ng hipon na parang salamin, di ko halos makita sa tubig… kailangang ilapit pa ang mga mata. Hindi ako makahuli ng hipon, hindi ko natandaan na nakahuli ako kahit isa, pati isda ang bibilis, buti pa ang tulya di umaalis sa kinalalagyan. Hindi kaya sila naiinip? Naghihintay na lang ng me dadampot, ayokong maging tulya, gusto ko tulad ng hipon, mabilis lumukso, puedeng pumunta kahit saan, walang huhuli dahil matutusok sila ng ngusong matulis.

“O halika na at mainit na.”
“Oho.”
"Tay o, daming tulya niyan."

Takbo na ulit ako pauwi, nakalimutan na ang ubong di nagpatulog ng gabing nagdaan.

.

Hope

I'm trading my sorrow for a breath of hope,
I'm trading my pain for a bucket of joy,
shower me with your love...

The color of life...

stand firm on convictions,
learn to wield,
free your soul,
cease not until your last breath...

Courage

I choose not to look at what I'm seeing,
I choose not to listen to what I'm hearing,
and I choose to be quiet in silence…
that’s courage. ...

Beauty

"the beauty is not in what you see, but in what you feel..."

"you'll find richness not in what you can acquire but in what is given to you..."

Born to be old

"a dinghy or a yacht,
riding the journey to the heart of my desire,
wasting no time,
born to be old.."

Chilled

Chilled - unburning fire, heatless desires, flameless ecstasy...

Hunger - undesired appetite, deprived need, unfitting bounty

Thirst - congested flow, inaccessible drop, shriveled gush of yearning

.

Hahanapin Ka

Pinagmamasdan ka sa iyong pagtulog... katulad ng mga nag daang mga araw... isang bagay na laging inaasam na gawin sa gabi-gabi ng mga dumaraang araw.. ngayon ay iba sa lahat ng gabi... walang pagkapatid ang tingin na ibinibigay, inaayawan ang antok na gustong sumingit...

Talagang napakahalaga ng bawat sandali ng gabing ito... dahil magdaraan ang ilang araw na di ka makikita... ilang araw na sa ngayong kaisipan ay hindi na mabilang.. bumabalik sa ala-ala ang mga nakaraan... kapag ako ang kailangan lumayo... katulad ng ating pinagumpisahan.. sinasabing.. hahanapin kita.. dahil alam natin na mapuputol ang tuloy-tuloy na daloy ng mga salita, salitang para sa pandinig ng bawat isa...

katulad ng nabanggit ko na noon... kahit saang lugar ako magpunta, hahanap at hahanap ng paraan na madugtungan, na maparating sa iyo.. at sabihing nandito ako... iniisip ka.. ikaw ang kasama ng magtampisaw ako sa maalat na Dead sea.. ikaw ang parang haring kaagapay ng lakad sa mga palasyo ng Jordan... Ikaw ang kasamang kumukuha ng litrato sa mga lumang romanong gusali sa Amman at sa Jerusalem... Ikaw ang kasabay na naglalakad sa pasikot-sikot na gilid ng bundok ng Petra... Ikaw ang kasama at kausap sa isipan habang pinagmamasdan ang mga Palestino... ang mga hudyo..

Ikaw ang kasama sa mga pagkain sa iba't-ibang lugar, ikaw ang kasama sa pagtulog, ikaw ang kasama sa mga paglalakbay..

Katulad na ikaw ang kasama sa bawat gabi ng buhay ko.. magmula na makilala ka... magmula ng sabihing minamahal kita..

Sa iyong pagalis mahal ko.. katulad ng laging sinasabi sa iyo.. nandito lang ako.. at nandito rin ikaw, kahit malayo.. nandito ka sa puso ko...

Makikita mo ako sa mukha ng mga taong makakasalubong mo.. nandon lang ako.. sa bawat pagkain isipin mo na kasama mo ako.. kasalo sa mga pagtikim..

Magkita tayo sa pagtingin mo sa alon ng mga tubig.. nandon lang ako.. sa pagtingala mo sa langit.. maaaninag mo ang hugis ko.. nandon lang ako... sa pagdinig mo sa musika na gawa ng kalikasan.. ng awit ng mga ibon.. ng hangin... maririnig mo ako... nandon ako.. ibubulong sa iyo.. mahal na mahal kita
.

Pira-pirasong Bahagi ng Buhay... Brownie

Panahon na para isulat ang mga bagay na dapat isulat... hindi ako bumabata, hindi makapaghihintay ang mga bagay na nasa magulo at masalimuot kong utak...

Pira-piraso, bakit kasi hindi buo.. kailan ba nabuo ang buhay? kahit ang mga pirasong iyan, meron pang mga umagaw at niyapakan para magkadurog-durog e.. buti na lang laging me lakas para damputin ulit.. punasan at ibalik sa kinalalagyan..

Saan ba ako magsisimula? uunahin ko na ang pirasong iyon na mukhang malinis, at ang kulay ay matingkad..

Brownie... (Star Scout na tawag ngayon)

Bagong kulot na buhok, kulay tsokolateng matigas sa almirol na damit..

"oy wag kang uupo, malulukot!"
"Oho"!
"Tingnan mo itong... bakit ka nakasimangot?"

Pinilit ang ngiting lumabas, eh pano ka di sisimangot, ang kati-kati ng kili-kili ng damit na ito.. eh ano ba kasi at naging Brownie ako? Kasi naman itong teacher na si Ms. Butil, na laging naguutos sa akin na magbigay ng sulat sa diko ko, kinausap yata ang nanay ko.. ang natandaan ko lang, nagtataka ako non, sabi nila mamupo sa nakakatanda, eh bakit ang nanay ko pinupupo si Ms Butil? Pagkatapos non, sabi Brownie na raw ako... at hahanap daw ng ninang.. Ninang? gusto ko iyon, kasi pag pasko wala akong pinupuntahan na Ninang o Ninong, sa malayo daw nakatira, ngayon meron na akong ninang na sa malapit lang nakatira.


"O, 'lika na, baka tayo mahuli"
Kati-kati talaga pati yung salawal ko kasi inalmirulan... ang hapdi sa singit.. kumakaskas dun sa kinurot ng nanay ko, kasi daw ang tamad-tamad ko.. lagi na lang yun ang naririnig ko.. di na nga ako nakakalaro eh.

Itaas ang kanang kamay at sumunod:

".... gagampanan ko ang tungkulin..."
".... gagampanan ko ang tungkulin..."
"... sa aking Bayan..."
"... sa aking Bayan..."

Ang tagal naman, gusto ko ng hubarin ang damit na ito!

Ano nga ba?

Ang dami kong tanong non... mga hinaing ng isang manggagawa sa gitnang silangan... mga reklamo tungkol sa gobyerno... mga tiniis na hirap sa disyerto... ang daming bawal... hindi ka makapagsalita ng tungkol sa katayuan mo, nakisuyo sa isang tao.... puede bang paki post mo ito... at heto pa...nagpalitan ng mga kuro-kuro, hanggang... kinilala natin ang bawat isa, ang pamilya, gaano ka na katagal diyan?.. napagusapan ang kalagayan sa buhay, trabaho, bakasyon...

Ah ang bakasyon, isang malaking bahagi ang usaping bakasyon sa kung anong katayuan natin ngayon sa isa't-isa... ang pag-uwi ko sa Pilipinas ang nagbukas ng daan para masabi ang mga salitang... mapaghanap...

'I will miss you' hahanapin kita.... at simula nga noon.. lagi na kitang hinahanap... at alam kong ganoon ka rin sa akin..

Naging masaya ang mga araw... bawa't salita ay pinapahalagahan... bawa't kaalaman tungkol sa iyo ay inaalam ko.... ang mga gusto mo... ang mga pangarap mo.. ang mga bagay na nagbibigay lugod sa iyo.. ang hilig mo...

bawat salita mo ay ninanamnam... itinatago sa puso...

Ganon din ako... bago ka dumating... parang ang buhay ay nilalaro lang ng hangin... walang mahalaga kundi mga bagay na maibibigay ko.... mga bagay na responsibilidad, bilang magulang, bilang ina, bilang asawa... walang nagtatanong ng mga.... ano nga ba ang gusto mo sa buhay? ano nga ba ang mga pangarap mo? ano ang nakaraan mo? ano ang nangyari sa iyo... sino ka? Kahit dumating ang mga gabi na tahimik na umiiyak na lang ako sa sulok... naririnig ko ... Nagtatampo ka na naman ba? ano na namang arte iyan? makakatulugan ko na lang mga impit na hikbi... tahimik, dahil kung hindi magigising ang mga tulog.

'Walang halaga' yan ang pakiramdam ko... bago ka dumating sa buhay ko..

Biglang nagbago ang lahat... meron ng nagtatanong... kumusta ang araw mo? anong kinain mo? magaling ka na ba? anong mga pangarap mo? kailan ka uuwi.. ano ba ang nagbibigay ligaya sa yo ...

nagkaroon ako ng halaga... iyan ang pakiramdam ko..

hindi na ako isang katawan lang...

Gising

Gising, 

inaapuhap ng  mga kamay

Paligid na magulo

Mulat,

Mga matang dilat

Nakatitig sa dilim 

Nasan ang daan?

Nasan ang liwanag?

Hindi na muling gagapang pa

A New Day

A new day,

a new beginning,

restrained self,

strength unchain,

pure joy flow,

shaking my youth,

receive them

wakeful for one's sake.

Beyond the bounds of desire...

Love strengthens a failing courage,

Love rouses a quiescent hope,

Love kindles the unmoving passion,

Love wakes a resting soul

...Fail No More...

Awake in the silence of midnight,

greeting the unseen,

reflect on yesterday,

weep for the loss,

prepare for the inevitable,

fail no more...

Love Endures

from the lifeless desert, the wild city of the homeland, to the place beneath the earth, love endures

in the disparity of time, the extreme distance, the abyss of silence, the demand of existence, love endures

will stand through test of divergence, waves of tempestuous passion, love endures....

...CARPE DIEM...

Let me a quote a paragraph in the short story written by Chekhov, "About Love":

.

"How love is born," said Alehin, "why Pelagea does not love somebody more like herself in her spiritual and external qualities, and why she fell in love with Nikanor, that ugly snout-we all call him 'The Snout' - how far questions of personal happiness are of consequence in love - all that is unknown; one can take what view ones likes of it. So far only one incontestable truth has been uttered about love: 'This is a great mystery.' Everything else that has been written or said about love is not a conclusion, but only a statement of questions which have remained unanswered. The explanation which would seem to fit one case does not apply in a dozen others, and the very best thing, to my mind, would be to explain every case individually without attempting to generalize. We ought, as the doctors say, to individualize each case."

.

True, we cannot generalise a certain meaning pertaining love, thus the discussion about love in this story goes on and on, and these men try to rationalize things about love... but there is one thing that the story wanted to tell.. Carpe Diem, seize the moment, because of the mundane concerns of the character in this story, concerns on ethics, work, professional life, he missed that opportunity to fulfill his love...

.

Seize the day, the moment... as it may be too late.

.

They say 'Carpe Diem' is the axiom of the reckless... if it will entail recklessness to enjoy living... why not....

.

.

Prison Cell by Mahmoud Darwish

Mahmoud Darwish, one of the great poets of our time passed away, he has touched the lives of a lot of people... People who still long for a homeland...

When I was working in Saudi Arabia, I have lots of Palestinian friends, who's sentiments were shared with me, Mahmoud Awad, Hassan Abo-Nofal and their families, and others. I always travelled back to my homeland Philippines then for vacation, and I would say, 'I'm going home'... And they would say... 'It's good you have a home, we don't'.

For you my friends.. let me share you this moving one...

The Prison Cell
by Mahmoud Darwish

It is possible...
It is possible at least sometimes...
It is possible especially now
To ride a horse
Inside a prison cell
And run away...
It is possible for prison walls
To disappear,
For the cell to become a distant land
Without frontiers:
-What did you do with the walls?
-I gave them back to the rocks.
-And what did you do with the ceiling?
-I turned it into a saddle.
-And your chain?
-I turned it into a pencil.
The prison guard got angry.
He put an end to my dialogue.
He said he didn't care for poetry,
And bolted the door of my cell.
He came back to see me
In the morning,
He shouted at me:
-Where did all this water come from?
-I brought it from the Nile.
-And the trees?
-From the orchards of Damascus.
-And the music?
-From my heartbeat.
The prison guard got mad;
He put an end to my dialogue.
He said he didn't like my poetry,
And bolted the door of my cell.
But he returned in the evening:
-Where did this moon come from?
-From the nights of Baghdad.
-And the wine?
-From the vineyards of Algiers.
-And this freedom?
-From the chain you tied me with last night.
The prison guard grew so sad...
He begged me to give him back
His freedom.

My Gems (Part 3 of 3) Kyle - My Turquoise

My artist one
He was a skinny passive boy, being push around
He was made to learn aikido and give other guys one round
Eyeglasses made him look an unattractive nerdy
But we were surprised to see him being followed by some girlie
Learned the recorder when he was in year three
Will play it everywhere I didn’t realized how annoying it could be
Computer games is on one of his top priority
Sleeping so late awake until the wee hour of three
Music he looks at it passionately
He plays his guitar exceptionally
Teachers, colleagues, relatives, and family
Admire him playing and give him a glee
A brother so sweet to his sisters
He’ll save money and buy gifts on their birthdays
To be the man of the house we ask
Responsibilities he takes without qualms
Even in the middle of his company
This young man will say I love you comfortably
My Artist One

My Gems (Part 2 of 3) Shelley - My Amethyst

My intellectual one.
She is the one born with lipstick on her mouth
My makeup I would notice always used and out
Long hair was her illusion when she was eight
Skirts she would put on her head as an alternate
She’s got talents, singing is what we encourage
To sing, Lola and mommy will pay her change
She joins singing contests, plays, beauty pageant
I thought I was seeing the making of a legend
She is not lazy, she runs around like crazy
Especially if she has to go in a hurry
Passionately she will express her opinions
You’re not supposed to say no for any reasons
She keeps her diary to every second
Organized things better than any administration
She could run for any government positions
For she wears jovial smiles that shows her affections
My intellectual one

My Gems (Part 1 of 3) Jammy - My Blue sapphire

My blue sapphire - Jammy My creative one,
She draws and sketch and paint,
Will overturn her Mac to produce a page,
Renovates her room three times a week
Picks up her camera, frown, and shot in a wink
Spends lavishly when it’s aplenty
Counts every cents in scanty
Her wardrobe must come from top brand
Fashion is a priority she wears on her band
Imagination took her places,
Make-believe friends I see no faces
Freedom is what she will fight for
Will go her way even if it will take her on her four
She is passionate in what she believes in
Will pray for everyone even if it takes her all evening
She will not talk when she is upset
But in good mood will smooch you to a set
She holds onto things because of its value
Her close friends are dearest to her even if afew
My creative one